از مهمترین طوایف این روستا میتوان از طایفه رخشانی نامبرد که اصالتا از طوایف قدیمی و اصیل وبومی سیستان هستند که در اصطلاح محلی به آنها رند میگویند(رند یعنی کسانی که دارای اهمیت سیاسی فوق العاده ای هستند) ، طایفه کیخا از طوایف یکجا نشین و کشاورز سیستان است و طایفه سرحدی ، جنابادی، جلال زهی که اصالتا از سرحد سیستان ، یعنی اطراف تفتان، که پس از نا امن شدن منطقه، به لوتک سرازیر شده اندو پیشه اصلی شان دامداری است ، طایفه خدری و شیبک از اطراف کوه خواجه آمده اندو شغل اصلی شان چوبداری بوده است. و خانواده حاج احمد رضایی که اصالتا شهرکی هستند و خاندان رضایی ، که از نسل ملارضا هستند( افغانی الاصل و از قوم هزاره میباشند و به دلیل اینکه با رخشانی ها وصلت کرده اند دوست دارندخودر را رخشانی بنامند و توسط مرحوم لشکرخان برای کفن ودفن مردگان به این روستا کوچانده شده اند) طایفه براهویی که به دلیل کوچ اجباری توسط دولت جمهوری اسلامی از سفید آبه و تاسوکی آمده اند و سکنی گزیده اند و شغل اصلی شان گله داری و پرورش شتر میباشد.

قدرت سیاسی و اقتصادی و اجتماعی از سالهای اول تاسیس روستا ، در دست طایفه رخشانی بود (سردار لشکرخان و کربلایی محمد حسین خان ، حیدر رخشانی وهم اکنون کدخدای رخشانی های لوتک حاج محمد جان رخشانی است ) اما پس از کربلایی محمد حسین خان رخشانی ، قدرت اقتصادی و سیاسی روستا به حاجی اصغر اصغری (کیخا)منتقل شد و تا ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در دست ایشان و فرزندان ونوادگان وی بود ، پس از انقلاب این قدرت مشترکا به حاج احمدعلی رضایی( شهرکی) و احمدعلی آرامی( خدری) منتقل شد وکماکان در اختیار ایشان میباشد ، این دو نفر اخیر از خانوارهای کم جمعیت و کم نفوس روستا هستند ولی جالب اینجاست که سالهاست که همین دو نفر به عنوان رییس شورا انتخاب میشوند و از ابتدای انقلاب تا کنون همین دو نفر سفیدریش و رییس شورا بوده اند .

جالب این که طوایف براهویی ،کیخا ، نیکی و رخشانی با وجود اینکه بیشترین عدد نفوس را دارند ولی تاکنون توان عرض اندام در مقابل این دو نفر را نداشته اند و توسط همین دو خانوار به گوشه ای رانده شده اند.

اینکه در آینده قدرت به کدام طایفه منتقل خواهد شد هنوز قطعی نیست اما به نظر میرسد طایفه نیکی و طایفه کیخا برای بدست اوردن قدرت ،بی رغبت نیستند و هر از گاهی بر سر به دست آوردن قدرت سیاسی روستا، با گروههای حاکم زد وخوردهایی داشته اند.

روستا از لحاظ قطب بندی و یا داشتن محلات مختلف اینگونه است که به چند بخش تقسیم میشود که بدین شرح است:

محله اول : محله مسجد جامع اهل سنت که اکثرا بلوچ های رخشانی و براهویی ساکن اند.

محله دوم: محله مسجد جامع اهل تشیع که طوایف رخشانی، بولاغ و کوچکزهی سکونت دارند .

محله سوم : محله پاسگاه انتظامی لوتک که طوایف رخشانی، کیخا و رییسی زاده سکنی داند.

محله چهارم : محله لوتک کهنه هست ، که چسبیده به لوتک قدیمی و تاریخی است و به محله رخشانی ها شهرت دارد.

محله پنجم : محله جنوب نهر اصلی لوتک هست که اکثرا ، طوایف سرحدی و جانابادی و نیکی زندگی میکنند وزمین های کشاورزی طایفه رخشانی معروف به (مند آبی ) کلا در همین حوزه است که از نقاط حاصلخیز و پر نعمت روستا است .

محله ششم : (محله بازار )است که در دوطرف جاده اصلی زابل به زاهدان قرار دارد و اکثر ساکنان آن رخشانی ومغازه دارهایی هستند که از اطراف، مثل لوتک برقی و لوتک عبدالعزیز امده ومشغول تجارت و داد وستد میباشند.